ಒಂದಿಷ್ಟು ಹನಿಗವಿತೆಗಳು..!

೧

ನೀನು ನಡೆದಾಡೋ ಬೆಳದಿಂಗಳು…
ಪದಗಳೇ ಸಾಲದು ನಿನ್ನ ಕೊಂಡಾಡಲು..

ಜೈಲಿಗೆ ಹಾಕಬೇಕು ನನ್ನನೂ ಚಂದ್ರನನ್ನೂ

ಅವನನ್ನು – ನಿನ್ನ ಕಂಗಳ ಬೆಳಕ ಕದ್ದ ತಪ್ಪಿಗೆ
ನನ್ನನು – ನಿನ್ನ ಲಜ್ಜೆಯಿಂದ ಈ ಕವಿತೆಯ ಬಸಿದ ತಪ್ಪಿಗೆ!

೨

ನಿಂಗೆ ಬೇಸರ ಆದಾಗ..
ಬದುಕು ನಿಸ್ಸಾರ ಅನಿಸಿದಾಗ..
ಸಹಿಸಲಾಗದ ದುಃಖ ಆವರಿಸಿದಾಗ…

ನನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟು ನೋಡು..
ಅಲ್ಲಿ ನಿಂಗೊಬ್ಬಳು ರಾಜಕುಮಾರಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಾಳೆ!
೩

ನನ್ನ ದಿಂಬಿಗೆ ನಿನ್ನದೇ ಹೆಸರಿಟ್ಟಿರುವೆ..
ಚಳಿಯನು ಕಿಟಕಿಯಾಚೆ ಅಟ್ಟಿರುವೆ..
ಸ್ವಪ್ನದಲಿ ದಾರಿಯೊಂದ ಮಾಡಿರುವೆ…
ನೀ ಅಲ್ಲಿ ಹಾದುಹೋಗುವಾಗ
ಕದ್ದು ನೋಡಲೆಂದೇ ಕಾದಿರುವೆ…
೪

ಬದುಕು ಕಾಲಿನ ರೀತಿ.
ಕನಸು ಕಣ್ಣಿನ ತರಹ.

ಕಣ್ಣು ಕ್ಷಣಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮೈಲಿ ದೂರ ಸಾಗುತ್ತದೆ.

ಕಾಲಿಗೆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡುವ ಅವಕಾಶ ಮಾತ್ರ.

೫

ಅಂಗಾಲಿಟ್ಟು ಎದೆಯ ಮೆಲೆ ನೀ ಕೊಟ್ಟು
ಹೋದ ಬಹುಮಾನ ಈ ವಿದಾಯ /
ಈಗಂತೂ ಎದೆಯ ಒಳಗೆ ಸದಾ ಹಸಿ
ಹಸಿರು ಗಾಯ//

ಕನಸ ಗೋಪುರದ ತುತ್ತ ತುದಿಯೇ
ನೋವಿನ ಕಳಶ /
ಇಂಥ ಅಪೂರ್ಣ ಕವಿತೆಯ ಕೊನೆಯ
ಸಾಲುಗಳೇ ನೀನು ಬಹುಶಃ//

೬

ಹೃದಯವ ಒದ್ದೇ ಹೊರಹೋಗಿದ್ದಳು
ಕೊಟ್ಟ ಕಾರಣಗಳ ಹೊರೆ ತಾಳಲಾಗದೇ
ಒದ್ದಾಡಿದ್ದು ಖರೆಯೇ.
ಆ ದುಃಖದ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ದಿಂಬಿನ ಬಳಿ ಕೇಳಬಹುದು

ಭಾವನೆಗಳನ್ನಿಟ್ಟು ಆಡಿದ್ದು ಹೌದಾದರೂ
ನನ್ನ ಪುಣ್ಯ, ನೆನಪುಗಳ ಚೀಲ ಕದ್ದು

ಓಡಲಿಲ್ಲ ಆಕೆ

ಈಗ ನೆನಪುಗಳ ಜೋಳಿಗೆಯಿಂದ
ಸ್ವಾನುಕಂಪದ ಅಮೃತ ಬಸಿದು ಕುಡಿದು
ಜೀವಂತವಿದ್ದೇನೆ.

೭

ನಿನ್ನುಸಿರಿನ ಪಿಸುಮಾತು
ನನ್ನೊಳಗೆ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿ

ನಿನ್ನ ತುಸುಸ್ಪರ್ಶ
ಮೈತುಂಬ ಇಬ್ಬನಿ

ನಿನ್ನ ಅಂಗಾಲಿನ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತು
ಅಕ್ಷಯವಾಗಿ
ಅಕ್ಷರವಾಗಿ
ಎದೆಯೊಳಗೆ ಕವಿತೆಯಾಗಿದೆ

೮

ದಯವಿಟ್ಟು ನನ್ನನ್ನು

ಅದ್ಭುತ ಕಾದಂಬರಿಯಾಗಿ ಕಾಡು..
ಒಳ್ಳೆಯ ಸಿನೆಮಾ ಆಗಿ ಆವರಿಸು..
ಚಂದದ ಕಥೆಯೊಳಗಿನ ಗುಂಗಾಗಿ ಆವಹಿಸು..
ಇದು ಕಚಗುಳಿ…ಒಂದು ಹನಿಗವಿತೆಯಾಗಿ..
ಲಾಲಿತ್ಯದ ಪ್ರಬಂಧ ಆಗಿ ನೇವರಿಸು..

ಕೊನೆ ಪಕ್ಷ ಗಾಢ
ಕವಿತೆಯಾಗಿ ಆದರೂ ಸಂತೈಸು..